استفاده از لیگاشور در دیسکسیون عقده های لنفاوی زیربغلی در بیماران مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با روش های متداول

مقدمه: سرطان پستان شایعترین سرطان در زنان جهان و دومین سرطان منجر به مرگ در زنان است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی سالیانه بیش از 2/1 میلیون نفر مبتلا به سرطان پستان شناسایی می شوند. دیسکسیون عقده های لنفاوی زیربغلی (alnd) جزء لاینفکی از درمان سرطان پستان می باشد شایع ترین عوارض دیسکسیون عقده های لنفاوی زیربغلی با روش های متداول تشکیل سروما و لنف ادم است. به علت این عوارض اخیراً محققان توجه خود را به روش های دیگر منعطف کرده اند. یکی از این روش ها لیگاشور می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه لیگاشور و روش های متداول alnd می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 60 خانم مبتلا به سرطان پستان که نیازمند دیسکسیون عقده های لنفاوی زیربغلی بودند، به صورت تصادفی به دو گروه مطالعه و شاهد تقسیم بندی شدند. در گروه مطالعه دیسکسیون عقده های لنفاوی زیربغلی با استفاده از لیگاشور (تعداد = 30 نفر) و در گروه شاهد (تعداد = 30 نفر) توسط روش های متداول انجام شد. سپس این دو گروه از نظر میزان بروز عوارض حین عمل، میزان بروز سروما و عوارض پس از عمل با تست های آماری تی مستقل و کای دو مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: میانگین طول مدت جراحی، میزان مایع درناژ شده و تعداد روزهای باقی ماندن درن در گروه مطالعه به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. میزان خونریزی حین عمل در گروه مطالعه کمتر از گروه شاهد بود، ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. از نظر تعداد عقده های لنفاوی خارج شده، تعداد عقده های لنفاوی مثبت و عوارض حین عمل و پس از عمل اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: دستگاه لیگاشور به طور موثری سبب کاهش طول مدت عمل و میزان بروز لنفادما شده است. ایمنی عمل و میزان کاراِیی آن مشابه با روش های متداول دیسکسیون زیربغلی می باشد. آسان بودن تکنیک عمل با استفاده از این وسیله در عمق زیربغل، امکان کواگولاسیون بای پولار، ویژگی خود محدود شونده بودن آن و کاهش آسیب محیطی بافت و نیز امکان برش محل عبور جریان بطور همزمان باعث بهبودی واضح تکنیک عمل شده است. بنابراین استفاده از لیگاشور در جراحی دیسکسیون زیربغلی پیشنهاد می گردد.